Όλα αλλάζουν και όλα τα ίδια μένουνε

Όλα αλλάζουν και όλα τα ίδια μένουνε

Σημαντικοί και κρίσιμοι οι καιροί που βιώνουμε.

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι επιχειρείται το ξαναμοίρασμα της διεθνούς γεωπολιτικής τράπουλας. Σε πολλούς τομείς οικονομικούς, ενεργειακούς, στρατιωτικούς, εμπορικούς, περιβαλλοντολογικούς, παντού θα λέγαμε. Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα, την οποία ο καθένας από εμάς την αντιλαμβάνεται ανάλογα με τις γνώσεις και ικανότητές του. Ένα είναι σίγουρο πάντως. Ζούμε εδώ και καιρό την απαρχή μιας διαδικασίας επανατοποθέτησης όλων των μεγάλων παικτών στα νέα δεδομένα. Από την άλλη πλευρά, ο καθένας ζώντας στον μικρόκοσμο του προσπαθεί να πεισθεί και να πείσει ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε ουσιαστικό, σε μικρό χρονικό διάστημα.

Αν ζεις και εργάζεσαι στην Αυστραλία, λόγου χάριν, είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι θα αλλάξει δραματικά κάτι σύντομα. Δεν θέλεις να το παραδεκτείς. Πιστεύεις ή εθελοτυφλείς ότι το Αυστραλέζικο κράτος και το αόρατο χέρι του, θα τα βάλει όλα στην θέση του. Όλα θα αφορούν τους άλλους στις περισσότερες περιπτώσεις.” Εδώ μιλάμε για ένα σοβαρό κράτος.. “ την ακούω την φράση αυτή από έλληνες «φιλοσόφους» σε κάθε λογής λαικά καφενεία του Σίδνει.

Και εάν φέρεις την συζήτηση για την Ελληνική πραγματικότητα?

Τότε αλλάζει άρδην το σκηνικό και οι εκτιμήσεις.

Στην Ελλάδα δεν πάει τίποτε μπροστά. Μία χώρα γεμάτη παράδοξα, ανισότητες και πάνω από όλα υποκρισία και άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.

Ετσι είναι?

Δεν ξέρω, μάλλον δεν θέλω να το πιστέψω.

Το σκηνικό προ των εκλογών, φαινόταν να το ελέγχει( με απώλειες) το κυβερνών κόμμα. Επικρατούσα άποψη “ Το μη χείρον, βέλτιστον”. Toυλάχιστον μέχρι εκείνη την αποφράδα ημέρα της 28 Φεβρουαρίου. Μπορεί μία τραγωδία να αλλάξει τα πάντα? Ναι, είναι η απάντηση.

Στην περίπτωση εκείνη που μαζικά το λαικό αίσθημα ταυτιστεί με τα θύματα αυτής της τραγωδίας.

Στην περίπτωση εκείνη που τα όνόματα των θυμάτων δεν έχουν πια σημασία. Διότι ο τρόπος και τα αίτια που χάθηκαν αυτές οι 57 (?) ζωές, τις μετάλλαξαν σε κάτι οικείο στον καθένα μας. Γίναν μέλη των οικογενειών μας , ήταν δική μας φίλοι, πατεράδες, αδελφοί και αδελφές. Ήταν ο καθένας μας.

Ευθύνες? Σε ποιόν, σε ποιούς?

Έχει σημασία?

Βεβαίως και έχει σημασία και μεγάλη μάλιστα!

Για να ελπίσω και εγώ ότι κάτι θα αλλάξει ….