Το καφενείο της γνώσης

Το καφενείο της γνώσης

 

Όταν ένας καφές κοστίζει όσο η
εφημερίδα που διαβάζεις σημαίνει ότι έχει χαθεί προ πολλού
η χρηστική αξία της γνώσης σε
σχέση με εκείνη της απόλαυσης.
Μα μπορούμε να συγκρίνουμε δύο ανόμοια πράγματα;
Βεβαίως και μπορούμε, διότι απλούστατα
υπηρετούν τον ίδιο σκοπό.
Είναι καταναλωτικά προιόντα και κάτω
από αυτό το πρίσμα μπορούν να συγκριθούν.
Επιπλέον στοχεύουν και τα δύο στην τέρψη του τελικού αποδέκτη.

Ω
Και πως καθορίζεται η τελική τους τιμή;
Απο το κόστος παραγωγής τους, την καθολική και καθημερινή τους χρήση και
φυσικά την προσφορά τους στον κοινωνικό γίγνεσθαι.
Τον καφέ τον απολαμβάνω, την εφημερίδα την διαβάζω.
Κακά τα ψέμματα όμως.
Οι εφημερίδες, ως μαζική πηγή ενημέρωσης φθίνουν, να μην πω σβήνουν.
Γιατί; Αρχικά διότι υστερούν σε ταχύτητα. Σήμερα, τώρα, όποια είδηση διαβάζεις
είναι ήδη χρονικά ξεπερασμένη. Είναι
παρελθόν διότι αντικαθίσταται από την
επόμενη, που σου προσφέρεται με αμεσότητα στην διαδυκτιακή μορφή της. Τα πάντα τρέχουν. Και προπαντός οι ειδήσεις.
Όταν βέβαια βομβαρδίζεσαι καθημερινά
και κάθε στιγμή με συμβάντα, την ποσότητα των οποίων δεν μπορείς διαχειριστείς και την αξιοπιστία τους να ελέχξεις,
κινδυνεύεις να πέσεις θύμα παραπληροφόρησης. Αν εξαιρέσουμεάρθρα γνώμης, η είδηση είναι σε κρίση.
Γιατί και αυτή όταν πληθωρίζεται, μειώνεται η ειδησιογραφική της αξιoπιστία.
Δεν ξέρω πόσοι από αυτούς που ενημερώνονται από το κινητό τους, διαβάζουν
στην οθόνη τους.
Το διαβάζω, για εμένα σημαίνει, συγκεντρώνομαι και αφιερώνω χρόνο. Έχω
την εντύπωση ότι κανένας δεν διαβάζει
στο κινητό του. Ίσως ενημερώνεται, δεν
διαβάζει όμως.
Και ο ίδιος ο αναγνώστης πέφτει θύμα της
αμείλικτης ταχύτητας στην προσφορά της
είδησης.
Δεν είναι reader είναι skimmer.
Μου αρκεί το λίγο, αρκεί να έχει απ’όλα.
Για αυτό το λόγο λυπάμαι όταν μία εφημερίδα σταματάει την κυκλοφορία της.
Γιατί μονοπωλoύσε την προσοχή μου.
Θα είχα και άλλα να σου γράψω.
Εδώ σταματάω.
Δεν θέλω να κρυώσει ο καφές σου, τον
πληρώνεις πανάκριβα.