Το παραγωγικό μοντέλο της χώρας δεν φοράει μόνο παντελόνια

 

    To παραγωγικό μοντέλο της χώρας δεν φοράει μόνο παντελόνια

 

H ελληνικής καταγωγής Σόφια Κώτση, ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο
του Υπουργείου για θέματα Εργασιακών Σχέσεων, Ασφάλειας και
Υγείας στο εργασιακό περιβάλλον στην νεοσύστατη πολιτιειακή κυβέρνηση των Εργατικών του Κρις Μιλνς.
Δεν αποτελεί την εξαίρεση αλλά μάλλον
τον κανόνα.
Η γυναικεία παρουσία στους ύπουργικούς
θώκους της νέας πολιτειακής κυβέρνησης
της Νέας Νότιας Ουαλίας τόσο ποσοτικά όσο
και ποιοτικά είναι περισσότερο από αισθητή.
Ανεξάρτητα εάν αισθανόμαστε περήφανοι
για την επιλογή των συμπαροίκων μας το
μήνυμα είναι ξεκάθαρο. Η επιτυχία αυτής
της κυβέρνησης θα είναι και γυναικεία υπόθεση.
Βέβαια γυναικεία υπόθεση, από ότι διαπιστώσαμε από τα πρόσφατα στοιχεία της
Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, είναι και
αναμένεται να παραμείνουν και στο μέλλον,
κρίσιμοι οικονομικοί δείκτες της χώρας μας.
Η Εθνική Στατιστική υπηρεσία της Αυστραλίας (Australian Bureau of Statistics) ανακοίνωσε την προηγούμενη Πέμπτη, ότι η
ανεργία στην χώρας παρέμεινε αμετάβλητη
στο 3.5% για ένα ακόμα μήνα.
Το ποσοστό ανεργίας στις σύγχρονες οικονομίες αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς μακροοικονομικούς δείκτες για την
κάθε χώρα.
Αντανακλά μια προοπτική σταθερής ανάπτυξης.
Πρέπει να εξετάσουμε και με ποια κριτήρια
υπολογίζεται το συγκεκριμένο ποσοστό. Έτσι
για να δώσω ένα παράδειγμα, αρκεί να δουλεύεις έστω και μία ώρα την εβδομάδα για
να μην θεωρείσαι άνεργος για το σύστημα.
Αλλά αυτό είναι αλλουνού παππά Ευαγγέλιο
και δεν θα το συζητήσουμε σήμερα.
Συγκεκριμένα, τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας αναφέρουν ότι σε εθνικό επίπεδο τον Μάρτιο δημιουργήθηκαν

72.200 νέες θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης, οι οποίες πρέπει να προστεθούν
στις επιπλέον 74.000 νέες θέσεις εργασίας
του Φεβρουαρίου.
Καθόλου άσχημα, Pas mal du tout που θα
έλεγαν και οι Γάλλοι.
Το στατιστικό στοιχείο που εντυπωσιάζει,
κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι το ποσοστό συμμετοχής των γυναικών στο εργασιακό περιβάλλον.
Από τον περασμένο Μάρτιο μέχρι σήμερα,
δημιουργήθηκαν συνολικά 470.000 νέες
θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης.
Σχεδόν οι μισές από αυτές απορροφήθηκαν από το γυναικείο φύλο.
Τέτοιο χαμηλό ποσοστό ανεργίας του γυναικείου πληθυσμού καταγράφηκε 22 χρόνια πριν, στην διάρκεια των Ολυμπιακών
αγώνων του 2000, αν και αφορούσε μόνο
την Νέα Νότια Ουαλία.
Η συμμετοχή των γυναικών στην παραγωγική διαδικασία της κάθε χώρας είναι ζωτικής σημασίας.
Ιδιαίτερα στο μοντέλο ανάπτυξης της χώρας μας.
Ακολουθήστε τον συλλογισμό μου, αν και
δεν είναι απαραίτητο να συμφωνήσετε.
Ως οικονομική μονάδα, η γυναίκα, δεν
παράγει / παρέχει προϊόντα ή υπηρεσίες
αποκλειστικά και μόνο.
Η οικονομική αυτάρκεια και αυτονομία
των γυναικών τροφοδοτεί με “οξυγόνο”
την οικονομία μας.
Αρχικά διότι στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι λάτρεις του καταναλωτισμού.
Η κατανάλωση στην Αυστραλία είναι, κατά
την ταπεινή μου γνώμη, ψυχοθεραπεία για
όλους μας και ιδιαίτερα για το γυναικείο
πληθυσμό.
Για αυτό τον λόγο σχεδόν το σύνολο της
αγοράς προιόντων είναι προσανατολισμένο να εξυπηρετεί το γυναικείες καταναλωτικές ανάγκες.
Δεν νομίζω να υπερβάλλω. Αρκεί την επόμενη φορά που θα συνοδεύσετε την γυναίκας σας σε κάποιο από τα μεγάλα πολυκαταστήματα, μετρήστε πόσα σημεία λιανικής
πώλησης αφορούν τον ανδρικό πληθυσμό
και πόσα το γυναικείο.
Πολύ σύντομα θα συνειδητοποιήσεται ότι
στην συντριπιτική τους πλειοψηφία πουλάν προιόντα για γυναίκες και παιδιά. Και
προσθέτω τα παιδιά διότι η γυναίκα, σε
όλες τις περιπτώσεις, θα αποφασίσει και
για την αγορά των παιδιών.
Δεν θέλω να το τερματίσω με την παραδοχή ότι για ένα μεγάλο ποσοστό ανδρών η
γνώμη της γυναίκας / συντρόφου διαδραματίζει ουσιώδες ρόλο στις στυλιστικές και
όχι μόνο επιλογές τους.
Άρα η γυναίκα ξοδεύει.
Είναι εκείνη που επιλέγει πότε και σε τι θα
διοχετεύσει, άμεσα ή έμμεσα, ένα σημαντικό πόσο του μηνιαίου προυπολογισμού της
οικογένειας.
Αυτό για μία χώρα όπως η Αυστραλία, της
οποίας το μέγεθος της οικονομίας της στηρίζεται στην κατανάλωση, είναι ουσιώδες.
Την ίδια στιγμή βέβαια που καταναλώνει,
επειδή δουλεύει και αισθάνεται ασφαλής,
φορολογείται .
Τόσο με έμμεσους φόρους (φόρους προστιθέμενης αξίας, βενζίνη κ.τ.λ) όσο και με
άμεσους φόρους που αφορούν το ετήσιο
εισόδημά της. Κατά συνέπεια η αυξανόμενη παρουσία των γυναικών στο εργασιακό
περιβάλλον αυξάνει, στο ποσοστό που τους
αναλογεί, το σύνολο των κρατικών εσόδων.
Δηλαδή προσφέρει όχι μόνο ως μάνα,
αδελφή και σύζυγος αλλά και ως εφάμιλλο μέλος μιας κοινωνίας που ενώ απαιτεί
να είναι εντάξει με τις υποχρεώσεις της ως
φορολογούμενος πολίτης την ίδια στιγμή
δεν της αναγνωρίζει (σε πολλές περιπτώσεις) το δικαίωμα να αμείβεται ισόποσα με
τους άνδρες συναδέλφους τους.
Ισως η “Σοφία” του Υπουργείου Εργασιακών σχέσεων πρυτανεύσει.