“Κομμωτήριο για κλάματα» απο το Blue Stage Theatre
ΣΥΔΝΕΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2016

Τα τελευταία χρόνια, αλήθεια πιά ούτε που θυμάμαι πόσα, κοίταζα με κακεντρέχεια και φθονερό  βλέμμα όσους άντρες είχαν πληρώρα τριχών στο κεφάλι τους. Κοίταζα τα μαλλιά τους και ζήλευα γιατί μπορούσαν να τα κουρεύουν και να τους δίνουν όποιο στύλ επιθυμούν. Φαντάζομαι ότι οι νοήμονες εκ των αναγνωστών μου αντιλαμβάνονται τι ακριβώς εννοώ. Ετσι ένιωσα ότι μπήκα και στην κάτω αίθουσα του Ιερού Ναού των Αγίων Πάντων στο Belmore του Σύδνευ, εδώ ναι στη Νέα Νότια Ουαλία, προκειμένου να δώ την θεατρική παράσταση “Κομμωτήριο για κλάματα» απο το Blue Stage Theatre, την δεύτερη επίσημη θεατρική ομάδα της πόλης μας. Εκεί βλέποντας το στημένο σκηνικό για την παράσταση, δηλαδή ένα ολόκληρο κομμωτήριο επί σκηνής, εεεε τότε «εμνήσθην ημερών αρχαίων και θριχοφόρων καλυπτόντων την κεφαλήν» και ήμουν έτοιμος για υποβολή μηνύσεων καθόσον και νομικός. Ομως άρχισε η παράσταση και αφοσιώθηκα στο έργο, ξεχνώντας κυριολεκτικά όλες τις μνησίκακες και εκδικητικές μου απόψεις και σκέψεις για κάθε άνδρα που το τριχωτό της κεφαλής του, δεν επέλεξε την ηρωϊκή πτώση από την ατίμωση και λεύκανση του γήρατος. Ας πώ όμως και εγώ δυό λόγια για το έργο αυτό που μ έκανε να ξεχάσω…

Το έργο αυτό είναι σε διασκευή του εξαίρετου επαγγελματία ηθοποιού και σκηνοθέτη της πόλης μας Ακι Καστελλορίου, απόφοιτου δραματικής σχολής της Αθήνας και φυσικά είναι βασισμένο πάνω στο αριστούργημα των Bruce Jordan και Marilyn Abrams με τον τίτλο «Σεσουάρ για δολοφόνους». Ενα κλασσικό πλέον αριστούργημα, που η παραμονή του στις θεατρικές σκηνές των πολιτισμένων πρωτευουσών του κόσμου στην Αμερική και στην Ευρώπη το έκανε από τις μακροβιότερες κωμωδίες (αστυνομικό θρίλερ) στα θεατρικά δρώμενα. Σημειωτέον ότι και στη πόλη που γέννησε το θέατρο παγκόσμια, δηλαδή στην πανίερη πόλη της Αθήνας, το έργο παιζόνταν στο θέατρο «Αποθήκη» του κέντρου επί 13 συνεχόμενα χρόνια, από εναλλασσόμενους ηθοποιούς στους βασικούς ρόλους.

Και επιτέλους εγένετο το θαύμα! Το θαύμα για τα δεδομένα τα παροικιακά εδώ στην Αυστραλία. Τα τελευταία χρόνια που ζω εδώ έχω δεί διάφορα θεατρικά παροικιακά σχήματα τόσο στο Σύδνεϋ όσο και στη Μελβούρνη. Η αλήθεια είναι ότι λόγω της μακρόχρονης ενασχόλησης μου με το θέατρο, κυρίως στην Αθήνα ένιωθα ότι δεν υπήρξα ποτέ εν πολλοίς ικανοποιημένος από οτιδήποτε είχα δεί. Εκ φύσεως όμως είμαι άνθρωπος που λατρεύω κυριολεκτικά την οποιαδήποτε προσπάθεια γίνεται στο χώρο της τέχνης και κυρίως του θεάτρου, αξιολογώ πάντοτε το αποτέλεσμα λαμβάνοντας υπόψη πάρα πολλά στοιχεία και σε καμία περίπτωση όπως θα συνέβαινε όταν εκαλούμην να αξιολογήσω μια παράσταση σε θέατρο της Αθήνας, για παράδειγμα. Εδώ στην παροικία εκείνο που ειναι ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΟ είναι η προσπάθεια και ο αέναος αγώνας σε ένα ξένο περιβάλλον διατήρησης Ελληνικών πολιτιστικών και πολιτισμικών στοιχείων.

Αυτά όλα ισχύουν και θα ισχύουν πάντα, αλλά στη περίπτωση του συγκεκριμένου έργου, ήρθα αντιμέτωπος με την υπέρβαση. Η θεατρική ομάδα με την καθοδήγηση και τη σκληρή δουλειά του σκηνοθέτη και εκ των πρωταγωνιστών Ακι Καστελλορίου έκανε το θαύμα, αυτό τουλάχιστον που περίμενα να δώ τα τελευταία πέντε χρόνια. Κατάφερε να τιθασεύσει ένα δύσκολο παροικιακό κοινό, με όλα τα κλισέ που το περικλείουν και τον συντηρητισμό που το διακρίνει, χωρίς να προσβάλλει ή να προκαλέσει οποιονδήποτε και να το αξιοποιήσει κάνοντας το αρωγό και συμμέτοχο του επί σκηνής δρώμενου, όπως άλλωστε απαιτεί και το ίδιο το έργο.

Μοναδικές ερμηνείες των ηθοποιών, που ξεπερνώντας επαναλαμβάνω τους ίδιους τους εαυτούς μετατρέπονται από ερασιτέχνες που εν τοις πράγμασιν είναι, σε επαγγελματίες υψηλού επιπέδου και διαχέουν το συναίσθημα στην αίθουσα και στο κοινό και κατόπιν με αριστοτεχνικό τρόπο το ξαναμαζεύουν επιστρέφοντας το στη βάση του που είναι οι ίδιοι οι χαρακτήρες που ερμηνεύουν. Η σκηνοθεσία χωρίς να είναι άριστη, είναι υψηλού επιπέδου και δείχνει την αγάπη και την αφοσίωση του σκηνοθέτη για αυτό που κάνει. Η επιλογή του κάστ θεωρώ ότι έγινε όχι απλά με παρατηρητικότητα και εμπειρία αλλά με σοφία, καθόσον απέδωσε έκαστος το βέλτιστον εφ ώ ετάχθη.

Εκείνο που αποδεικνύεται από το πολύ καλό αποτέλεσμα και η αίσθηση που αποκομίζει ο θεατής είναι η πολύ καλή «χημεία» και η οργάνωση και λειτουργία της ομάδας όπως τουλάχιστον διαφαίνεται υπάρχει behind the screen. Μία παράσταση που συνιστώ και προτρέπω όλους να την δούν ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ και βέβαια τους διαβεβαιώ εκφράζοντας την όποια κριτική μου άποψη ότι δεν θα μετανιώσουν ούτε λεπτό για το χρόνο που διέθεσαν και ότι απλά εφόσον έχουν την ευκαιρία ΘΑ ΞΑΝΑΠΑΝΕ με χαρά να την ξαναδούν.

Το suspense είναι το κυρίαρχο στοιχείο της παράστασης γι αυτό τη χαρακτηρίζω και αστυνομική κωμωδία θρίλερ και ο ρεαλισμός το δεύτερο επίσης κυρίαρχο στοιχείο της καθόσον η παρατηρητικότητα και η εκλογίκευση της σκέψης του θεατή οδηγούν και στη λύση του μυστηρίου της παράστασης, που δεν είναι άλλη από την ανεύρεση του δολοφόνου…

Του ποίου; Μα σ ένα κομμωτήριο, για ένα κούρεμα δε πάει ο κόσμος;

Οχι σ ένα οποιοδήποτε κομμωτήριο , σ ένα κομμωτήριο για κλάματα… ή για φόνους!

Στο κομμωτήριο αυτό ή μάλλον όχι ακριβώς μέσα στο κομμωτήριο, αλλά … όχι δε θα σας πώ, απλά το μόνο που θα πώ είναι ότι γίνεται ο πιό κωμικός φόνος ever… ετσι όλοι είμαστε μάρτυρες του φονικού και το θύμα μια γριά στρίγγλα… στρίγγλα όντως;

Η παράσταση προτείνεται όπως προείπα ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ και μεταξύ άλλων πόλεων θα ανέβει:

στο

Kew High School Theatre, 826A High Street, KEW EAST

Παίζουν οι ηθοποιοί:

Ζήσης Κουτστούλης, Σπύρος Παπαστεφάνου, Λούση Μύλλερ, Νατάσσα Καστελλορίου, Βαγγέλης Χουλιαράς, Ακης Καστελλορίου, Μαρία Χουλιαρά, Σοφία Αναστοπούλου, Θοδωρής Στούμπος, Δημήτρης Αλεξάκης

Σκηνοθεσία – Διασκευή: Ακης Καστελλορίου

Χορογραφίες: Μαρία Χουλιαρά

Μουσική επιμέλεια: Μαρία Χουλιαρά – Ακης Καστελλορίου

Διεύθυνση σκηνής: Ουρανία Απέργη – Σταύρος Χουλιαράς

Οργάνωση Παραγωγής: Βαγγέλης Χουλιαράς

Βοηθός Παραγωγής: Λούση Μύλλερ

Ηχος και φώς: Στέργος Καστελλορίου – Δημήτρης Αλεξάκης

ΑΝΤ1 PACIFIC

Για περισσότερες φωτογραφίες της παράστασης, επισκεφθείτε τον ιστότοπο: